Affetmek

[su_co]

Bir lise ogretmeni derste ogrencilerine soyle der:
Yarin hepiniz birer plastik torba ve beser kilo patates getireceksiniz
Ertesi sabah hepsinin siralarinin uzerinde patatesler ve torbalar hazirdir.
Ogretmen :
Simdi, bugune kadar affetmeyi reddettiginiz her kisi icin bir patates
alin, o kisinin adini o patatesin uzerine yazip torbanin icine koyun
Bazi ogrenciler torbalarina 3'er-5'er tane patates koyarken, bazilarinin
torbasi neredeyse agzina kadar dolmustur.
Ogretmen :
Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbalari yaninizda
tasiyacaksiniz. Yattiginiz yatakta, bindiginiz otobuste, okulda hep
yaninizda olacaklar.
Aradan bir hafta gecer. Hocalari sinifa girer girmez, ogrenciler sikayete
baslarlar:
Hocam, bu agir torbayi her yere tasimak cok zor.
Hocam, patatesler kokmaya basladi.
İnsanlar tuhaf bakiyorlar, hem sikildik hem yorulduk
Ogretmen :
Goruyorsunuz ki, affetmeyerek asil kendimizi cezalandiriyoruz. Kendimizi
ruhumuzda agir yukler tasimaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karsimizdakine bir
iyilik olarak dusunuyoruz..

[bukalemun]

affetmek rahatlatıp hafifletiyor ruhunu insanın.bilmeden yapamıyorsun öğreticek biri olmalı ben şanslıydım.

[kardelen]

Sizi en sevdiğiniz anda bırakan bir sevgili mi, öfkeli davranan anne- babanız mı, özel sırlarınızı saklamayan bir dost mu, yüklüce borç alıp da ortadan kaybolan bir arkadaş mı?
Bunların affedilmesinde de zorlanabilir kişi, ama ya affedilecek kişi, sizi hastanelik edercesine döven veya bıçaklayan ya da tecavüz eden, ailenizden birini öldüren biri ise?

Bu durumlarda affetmek biraz zor görünse de, hangi şıkkı seçerdiniz? Onu affedip hafiflemeyi mi, yoksa ona duyduğunuz öfkeyi her gün katlayıp- çoğaltarak yaşamı kendinize zehir etmeyi mi?
İşte labirentin karışıklığı bu noktada başlıyor, yaşanan deneyimin ağırlığı ile affedip bırakmayı denemek arasındaki bağlantı oldukça güçlü.

[tuvananil]

affetmek kişinin kendini özgür bırakmasıdır..
sevgili kardelenin bahsettiği gibi suçlardan bahsetmiyorum...sevdiklerimin başına bu tarz bir olay gelse affedemem sanırım..

[su_co]

Bir gün kapi çalmi?. Ama kapida kimsecikler yokmu?. Kapinin önünde yalnizca bir kavanoz. Etrafa bakinmi? kimseyi görememi?. Almi? içeri kavanozu. Gözleri ya?li açmi? kapa?ini. içinde turuncu bir balik görmü?. Tam o sirada gözlerinden bir damla gözya?i damlami? kavanoza.
Balik birden kipirdanmaya ba?lami?. Daracik kavanozun içinde oradan oraya dönmü? durmu?. Kiz anlam vermemi? neler oldu?una. Daha çok a?lamaya ba?lami?. çzülmü? bali?in haline. A?ladikça damlalar kavanoza dökülmü?. Bali?in rengi morarmaya ba?lami?. Sonra anlami? gözya?larinin küçük bali?i zehirledi?ini.Hemen gidip suyu de?i?tirmi?. Balik tekrar canlanmi? eski haline geri dönmü?.Aradan günler geçmi?. Kiz bali?ina ?arkilar söylemi? durmadan.
Dertle?mi? derdini anlatmi?. Balik dinlemi?. Ama a?lamami? hiç. Bali?im ölmesin diye. içine akitmi? gözya?larini. O kadar çok sevmi? ki küçük bali?i hiç a?layamami?, hiç belli edememi?.Ama günler geçtikçe kiz hastalanmaya ba?lami?. Rengi solmu?. Halsiz kalmi?. Kimse ne oldu?unu anlayamami?. Ama kimse bilememi?, içine akitti?i gözya?larinin kendisini zehirledi?ini. Asil a?larken daha mutlu oldu?unu, zehrini böyle di?ari akitti?ini kimse ö?renememi?. Ondan geriye yalnizca turuncu bir balik kalmi?... Daha mi de?erliydi u?runa gözya?larimizi sakladi?imiz.. kendimizi zehirlemek daha mi kolay.. saklanmak.. kaçmak çözüm mü? Daha mi de?erli turuncu baliklar? Daha mi de?erli kendi hayatimizdan? Durma a?la. Durma akit gözya?larini. Dök içindekileri, birak gitsin gidenler. Birak ölsün baliklar, birak kirilsin kavanoz. Elbet bir balik var gözya?larinda canlanacak, elbet bir kavanoz var gözya?larindan kirilmayacak. Elbet bir balik var seni a?latmayacak, gözya?larini dindirecek, senin sesinle konu?acak. Gözya?larinda bir sorun yok...
Kapinda bile olsa, tek mesele yanli? balik, yanli? kavanoz.
Ya da yanli? zaman yanli? insan.

[kardelen]

Affetti?imizi san?r?z bazen hani. Y?llar sonra ans?z?n ç?k?verince kar??m?za o arka plana att???m?z , affedilesi olay, ac?s? büyük olur eskisinden. Pas tuttu?unu san?r?z, nas?lsa affettim bitti diye, oysa unuttu?umuz olayd?r, bize yap?lmas? de?il. Koltuk alt?na süpürülmü? tozlar misali, aylar sonra gün yüzüne ç?kt???nda, temizlerken ruhumuzu, kar??la?mak belki de yeniden depre?tirir o olay?... ?imdi yeniden mücadele ba?lar kendimizle, nas?l olur, neden olur deriz, ne çare.....

Yeniden ba?a dönmenin, ayn? defteri açman?n ne anlam? vard?r oysa, kime söylesek anlams?z gelir. Avuntusu bize dü?er. Avunuruz… Yeni bir sava? ba?lar içten içe.... Hemde yüre?imizin en kuytu kö?esinde...

Affetmek iyi insanlar?n intikam?d?r derler. öyle mi? iyi insan? anlad?k da intikam nerde pekiiii? Affedilenden nas?l bir intikam al?nm??t?r ki? Yapt???yla kalmam?? m?d?r? Pi?man m?d?r? Belki. Ya de?ilse? Ä°?te bu sorular beynimizde binlerce kez çelme takarken ç?kmaza girer duygular?m?z.... Bir kere de?il binlerce kere hemde..... Geçmi? midir art?k? Maalesef. Affettik art?k. Aylar sonra “sen bana böyle böyle yapm??t?n” demek anlams?zd?r, saçma gelir kar??ndakine, alg?layamaz bile. Hani intikam nerde ?imdi?

En iyisi içine çekip olanlar? büyütmeden tekrar derinlere gömmek. Elbet yine bir gün ç?kacak. Ã??kana kadar unut gitsin. Mümkün mü? Bile bile. Kar??ndakinin gözlerine baka baka hem de. As?l zor olan bu belki de.... Affedilen kendi seyrinde. Affedene olur olan. Büyüklük mü? Kals?n be. Bu kadar yük yükleyecekse s?rt?ma, neden affetmeliyim o halde?

Bu sözler sadece kaleme gelir, bilirim ki yine ac? verecek her seferinde, yine de affederim. Büyüklükmü?. Umurumda de?il. Görmek istedi?im gibi görebilmek, inanmak istedi?im gibi inanmak al??kanl???m olmu?. Elbet bir gün anla??l?r de?eri, affetmenin. Ve affedilen belki vefaya dönerde istikametini, ödülüm sunulmu? olur ellerime....

?imdi söyleyin bakal?m hangimiz affettikten sonra sorgulamad?k ki, olanlar?? Hangimiz ko?ulsuzca affettik? Ve hangimiz affettikten sonra geri dönmedik hiç olaya? Hatta hat?rlamad?k hiç neyi affetti?imizi? Kaç?m?z? üç mü? Be? mi?

Bilemedik neden affetmek gerekti?ini? Ve hala neden affetti?imizi? öyle istedik belki. Silemedik kar??m?zdakini....Affettik...
Sorulara tak?l? kald? yine beynimiz...
K?sace neymi??
Affetmek zor zanaatm??......

[su_co]

Affetmek kendimizle bar??makm?? sevgili kardelen.
E?er sana kötülük yapan? beyninde ve vicdan?nda afedebilirsen.
kendinle bar???k ya?ay?p dahada mutlu olabilirmi?in..
ama sürekli kin ve nefretle ya?arsan süreklide gergin olursun

[çAPKIN]

[çAPKIN]

[dilek02]

bence ne kalp k?ral?m ne de affetmek zorunda kalal?m en iyi bu arkada?lar kalp k?rmamak dilegiyle

[^^GUNER^^]

Ne de güzel demi?sin dilekcim.. En güzeli bu bencede...


Affetmek, kin tutmaktan veya intikam pe?inde ko?maktan çok çok daha sa?l?kl? bir davran??t?r. Affetmeyi ö?renmek, ya?am?n?z?, fiziksel ve ruhsal sa?l???n?z? geli?tirmek için ataca??n?z ad?mlar?n ba?lar?nda gelir. Daha da ötesi, fiyat? da makuldür: Bedava.

Affetmek ayn? zamanda özgürle?tiricidir de. Affetti?iniz zaman, beyninizi kelepçelerden kurtar?rs?n?z. Sizi a?a??ya çeken öfke ve darg?nl?klardan kurtulur kurtulmaz, yararlar?n? görmeye ba?lars?n?z.

[^^GUNER^^]

Ve affetmek ile ilgili bir kaç güzel söz...


Affetmek ve unutmak, iyi insanlar?n intikam?d?r. Schiller


Birinin suçunu affedip ba???lad?ktan sonra pi?man olma, cezaland?rd???n zaman sevinme. Hz.Ali r.a.


Hiç kimse, affetti?i zaman oldu?u kadar yükselemez. Goethe


Ä°ntikam al?p da sonunda pi?man olmaktansa, affedip de pi?man olmak daha iyidir. Cafer b. Muhammed


Suçludan öç almak adalet, onu ba???lamaksa fazilettir. Câmi


Affetmek güçlüyü daha güçlü yapar. Publilius Syrus

[^^GUNER^^]

AFFET BEN?

Bugün bütün iyi kalplili?im üzerimde
Cümle dü?manlar?m? affettim
Yedi?im meyvalardan
Koklad???m çiçeklerden af diliyorum

Yerde yürürken gördü?üm
Sebebsiz kan?na girdi?im
Zevk için öldürdü?üm
Böceklerden af diliyorum

Da?dan, topraktan, ta?tan
Evlattan, akrabadan, arkada?tan
Ya?an ya?murdan, do?an güne?ten
Denizlerden, göklerden af diliyorum

Y?llard?r kahr?m? çeken kad?ndan
Ondaki ya?amak ümidinden
Baba evinden, ana sütünden
Yedi?im ekmeklerden af diliyorum

Kadrini, k?ymetini bilmedi?im
Hayali ile bahtiyar olmad???m
Otuz y?l aray?p bulmad???m
Geleceklerden af diliyorum.

ÜM?T YA?AR O?UZCAN












Bugün her?eyi affettim



Ah engeller ah bu setler!
Hepsi bugün bu gece bitecekler.
Hepsini y?k?p a?aca??m,
Ve hepsini tek tek affedece?im.

Affettim bugün her?eyi.
Hayat?m boyunca affedemiyece?im seni bile.
Azad ettim dertleri kederleri,
Gözümdeki ya?lar?,ac?lar? bile.

Fark ettim ki gülmek güzelmi?.
Bir gülü?üm ömrüme bedelmi?.
Her ?eyi affettim azad ettim bu gün bu gece,
?lk önce bendeki seni sana iade ettim.

Seni de,
Sevgini de,
Her ?eyi de; hem affettim,hemde azad ettim.
Geri dönmemelerini rica ettim.

Kendime kendimi b?rakt?m tek,
Geride her?eyi azad ettim.
Ve hepsine tek tek veda ettim.
Sadece bendeki beni b?rakarak,
Ten deki ruhu b?rakarak veda ettim.

Nalan Arslan

[çAPKIN]